Jan

In dit ervaringsverhaal vertelt Marjolein over ...

Marjolein: ‘Op 10 november 2016 werd onze zoon Jan geboren. De eerste weken gingen heel goed, Jan dronk en groeide goed. Zijn grote zus Sarah van 1,5 jaar was meteen gek op haar kleine broertje. Toen Jan vier weken oud was, moest ik hem op een dag eind van de middag wakker maken voor zijn voeding. Dit vond ik vreemd, want dit waren meestal zijn ‘actieve’ uurtjes. Hij was slaperig en dronk weinig. Die avond dronk hij nauwelijks en sliep veel. Dit was reden voor ons om naar de HAP te gaan. Er was nog geen reden tot zorg, Jan plaste voldoende en had geen koorts. We kregen adviezen mee en mochten ons de volgende dag bij onze eigen huisarts melden.’

‘Het drinken ging die dag steeds moeilijker. We werden doorverwezen naar de eerste hulp in het UMC Utrecht  en Jan moest worden opgenomen op de kinderafdeling van het Antonius ziekenhuis. We moesten hals over kop naar huis om spullen op te halen en oppas voor onze dochter te regelen. Onder tussen was ik continue bezig met borstvoeding geven aan Jan, wat erg moeizaam ging. Jan was al erg ziek en moe, hij had waarschijnlijk het RS-virus. In het ziekenhuis kreeg hij zuurstof en sondevoeding. Ik bleef bij hem en kolfde om de paar uur. In eerste instantie leek hij op de knappen. Tot zaterdagavond, toen werd hij steeds benauwder. Ik kon die nacht de slaap niet vatten en kon alleen maar naar hem kijken. Jan kreeg een ander type zuurstof, maar dit hielp niet.’

Zijn ademhaling stopte

‘Omdat het steeds slechter ging, moest Jan een infuus krijgen. Op het moment dat hij uit zijn bedje werd getilt door de arts, stopte hij met ademen. Hij werd lijkbleek en leek een slappe pop. Op dat moment dacht ik dat ik hem zou gaan verliezen. Jan werd naar de acute kamer gebracht waar hij werd beademd. Ik kon niets voor hem doen terwijl er een team met artsen met hem bezig was en voelde me machteloos.’

IC’s lagen helemaal vol met RS-patiëntjes

‘We kregen te horen dat Jan geïntubeerd moest worden op de OK en vervolgens met een speciale ambulance naar de IC van het WKZ vervoerd zou worden  waar hij aan de beademing zou moeten. We hadden geluk dat er een plekje vrij was in het WKZ. We hoorden dag ervoor nog dat er nog baby’s naar de IC’s in Duitsland en België  waren vervoerd omdat de IC’s in Nederland in deze drukke RSV-periode helemaal vol lagen. Jan heeft acht dagen op de IC aan de beademing gelegen. Hij was erg ziek en uitgeput door het RS-virus. Wij hadden wel eens over het RS-virus gehoord, maar dat baby’s  er zo ziek van kon worden, dat wisten wij niet.’ 

Intensieve periode

‘De ziekenhuisopname was een hele intensieve periode voor ons. We mochten niet bij Jan slapen, ik kolfde meerde malen per dag om de borstvoeding op gang te houden zodat Jan deze kon krijgen via de neus/maag sonde en zo had ik toch nog een beetje het gevoel dat ik iets voor hem kon doen. We gingen meerdere malen per dag naar Jan en zorgde ondertussen voor Sarah die op verschillende plekken logeerde. Ook was ik nog herstellende van een keizersnede. Gelukkig hebben we in deze periode veel hulp gekregen van familie en vrienden.’

 ‘Toen Jan over  ‘de piek’ van het virus heen was en weer zelfstandig kon ademen, werd hij naar de verpleegafdeling in het Diaconessenhuis gebracht, waar hij opnieuw moest leren drinken. Na vijf dagen mochten we de dag voor kerst naar huis.’

Hoe gaat het nu?

'Terugkijkend was de opname van Jan een hele heftige periode voor ons als gezin. Ook de periode erna zorgde voor veel spanning en stress: “Zou Jan deze of de volgende winter weer ziek worden? En was er dan weer een opname nodig? Durfde we het aan om kraambezoek langs te laten komen die een beetje verkouden waren en mochten ze Jan vasthouden (i.v.m. besmettingsgevaar). En wanneer durfde we het aan om Jan naar de kinderopvang te doen?”Allemaal vragen waarvan we zelf de antwoorden moesten ontdekken en ons gevoel laten spreken.'

'Jan is inmiddels een vrolijke, gezellige 2-jarige die houdt van gezelschap en de hele dag op onderzoek uit is. Hij kletst en lacht veel en houdt van spelen met zijn zus. Ook binnen ons gezin is de rust terug en genieten wij van onze prachtige zoon en dochter.'